Tom Lustra i echa. Filmowe adaptacje dzieł Williama Shakespeare’a jest kolejną publikacją serii międzywydawniczej „Literatura na ekranie”, zainicjowanej i redagowanej przez Alicję Helman. (…) W książce pomieszczone zostały teksty traktujące zarówno o adaptacjach najstarszych (począwszy od pierwszej – Króla Jana, King John, 1899), jak i XXI-wiecznych. Wśród kilkudziesięciu omawianych filmów znajdują się dzieła europejskie, ale również amerykańskie, chińskie czy indyjskie. (…)

Do pracy nad tomem zaproszeni zostali szekspirolodzy, filmoznawcy, teatrolodzy, literaturoznawcy – ich sposoby odbioru dzieła filmowego i metodologie są tak różne, jak różne okazują się adaptacje, którymi się zajmują. (…) Adaptacje dramatów Shakespeare’a, które przedstawiamy, okazują się tak odmienne, jak odległe od siebie są warunki i okoliczności, w których ich dokonywano, oraz z jaką wrażliwością twórczą bywały konfrontowane. W naszej książce pokazujemy jeszcze jedną konfrontację: z autorami esejów, którzy oglądali i analizowali filmy kilka dekad lub zaledwie kilka lat po ich powstaniu, przyglądając się odczytaniom dzieł Shakespeare’a z perspektywy własnego kręgu kulturowego. Ich spojrzenia stanowią dla czytelnika okazję do zbudowania własnej interpretacji. Najistotniejsze pytania pozostają bowiem od wieków takie same: po co i dlaczego artyści sięgają po Szekspirowskie dzieła, po co i dlaczego widzowie je oglądają.

Ze Wstępu

Lustra i echa. Filmowe adaptacje dzieł Williama Shakespeare’a to kolejna część cenionej i od kilku lat kolekcjonowanej przez miłośników serii międzywydawniczej „Literatura na ekranie”, gromadzącej monografie zbiorowe poświęcone adaptacjom poszczególnych literatur narodowych. Lustra i echa z jednej strony spełniają podstawowy warunek tej serii – każdy autor pomieszczonego w tomie tekstu analizuje adaptację lub kilka adaptacji jednego wybranego utworu literackiego, ewentualnie (w paru wypadkach) dwóch lub kilku utworów, z drugiej strony książka wyróżnia się jedną istotną cechą – zebrane w niej analizy nie jednej literatury narodowej dotyczą, ale jednego pisarza. Nie powieściopisarza w dodatku, a dramaturga. Ale też jest to pisarz wyjątkowy, najczęściej zapewne przez kino adaptowany – Shakespeare.

Tom – skomponowany bardzo pomysłowo – spełnia najważniejsze oczekiwania, jakie fachowy czytelnik żywić może wobec takiej książki. Lustra i echa gromadzą adaptacje nie tylko mniej znane, ale i mniej oczywiste, czasem stanowiące jedynie trawestacje czy nawet aluzje do Szekspirowskich pierwowzorów.

Z recenzji prof. dra hab. Tadeusza Lubelskiego

SPIS TREŚCI: