Książka jest monografią przemian polskiej sztuki aktorskiej z lat 1945-2013. Już to proste stwierdzenie pokazuje jednak, jak trudne zadanie postawiła przed sobą Beata Guczalska. Wybrany okres obejmuje zjawiska niezwykle różnorodne, w tym twórczość wybitnych indywidualności. Sam ich chronologiczny, najprostszy opis stanowiłby nie lada wyzwanie. A autorka podnosi poprzeczkę jeszcze wyżej i już w tytule sugeruje zasadniczy punkt wyjścia. Jej celem nie jest bowiem mówienie o współczesnym aktorstwie przez pryzmat osiągnięć pojedynczych, wybitnych artystów, ale opis i analiza przemian stylów gry poszczególnych (bardzo wszak odmiennych) pokoleń, które tworzyły teatr polski w omawianym okresie.

Dariusz Kosiński

Książka Beaty Guczalskiej jest niezbędna na mapie pozycji opisujących polski teatr, polskich aktorów, teorie aktorstwa drugiej połowy XX wieku i początku wieku XXI. Jest także świetnym podręcznikiem akademickim i powinna być lekturą obowiązkową studentów szkół teatralnych i filmowych oraz teatrologii. Książka z pewnością wpłynie na popularyzację zawodu aktora, jednocześnie uświadamiając jego trud, jego powagę, odpowiedzialność, którą niesie ze sobą jego wykonywanie. Wyjaśnia mechanizmy, którymi – czasem nieświadomie – posługują się aktorzy.

Krzysztof Globisz